اخیرا برخی رسانه ها اخباری را منتشر کرده اند مبنی بر اینکه دولت آمریکا به ایران پیشنهاد داده تا اجازه دهد 15 ملیارد دلار از دارایی هایش در اروپا را در قبال توقف غنی سازی 20 درصدی یورانیوم در ایران آزاد گردد.

جناب آقای روحانی هم روز گذشته ضمن تایید ضمنی دریافت این پیشنهاد به صورت ضمنی آن را نیز رد کرد.

برخی این روزها سوال می کنند که چرا ایران چنین پیشنهاد سخاوتمندانه ای را رد می کند؟

 

اولا باید گفت عبارت سخاوت درباره این پیشنهاد کاملا اشتباه است.

این پولها پولهای خود ایران است که چند سال به صورت غیر قانونی بلوکه شده و آمریکایی ها بنا نیست به ایرانی ها صدقه بدهند و یا سخاوتی به خرج دهند، فقط می خواهند از بخشی از کارهای غیر قانونی خود چشم پوشی کنند و از جیب ایرانی ها خرج کنند.

دلیل این هم که می گوییم غیر قانونی این است که پس از امضای توافق هسته ای و صدور قطعنامه 2231 شورای امنیت دیگر تحریم های سازمان ملل از نظر قانونی از بالاسر مردم ایران برداشته شد و هر گونه توقیف دارایی های ایران در هر جای جهان از جمله حتی در خود آمریکا هم متناقض با قوانین بین المللی و تروریسم اقتصادی به حساب می آید.

بر اساس توافق همه کشورهای جهان که عضو سازمان ملل هستند که آمریکا هم این توافق را حدود هفتاد سال پیش امضا کرده، هیچ کشوری حق ندارد قوانین داخلی خود را بر جامعه جهانی تسری بخشد و تنها مرجع قانونی بین المللی فقط و فقط سازمان ملل می باشد.

رفتارهای مقامات و نمایندگان کنگره آمریکا حتی با تعهدات بین المللی خود ایالات متحده هم در تضاد است و اگر اینها خود را جدا از جامعه جهانی می دانند شاید بهتر باشد کلا از سازمان ملل هم خارج شوند.

به هر صورت امروزه و پس از تحمل سالها فشار حد اکثری ایرانی ها توانسته اند با شرایط تحریمی حد اکثری آمریکا کنار بیایند و عملا آمریکایی ها به شکست خود در این باره چندین بار اعتراف کرده اند.

ایرانی ها این همه فشارها را تحمل نکرده اند تا دولت جدید آمریکا بیاید و به صورت قطره چکانی بخواهد مالی که مربوط به خود مردم ایران است را اجازه دهد به دستشان برسد.

علیرغم همه تحریم هایی که ترامپ بر علیه ملت ایران وضع کرد طی همین چند سال اخیر ایران نه فقط سر خم نکرد بلکه امروزه طبق برخی برآوردها چیزی ما بین 120 تا 180 ملیارد دلار دارایی های مسدود شده در جای جای جهان دارد و به جای اینکه ایران به کشورهای دیگر بدهکار باشد این ایران است که از کشورهای دیگر طلبکار می باشد.

شرایط خدادادی ایران به گونه ای است که علیرغم همه تحریم های کذایی که آمریکایی ها بر علیه ایران وضع کرده اند امروزه ایران هنوز صادرکننده کالا و خدمات به کشورهای همجوار است و همین عراق وافغانستان که بیست سال است تحت اشغال آمریکا می باشند اگر ایران به آنها برق و گاز و سوخت ندهد سربازان آمریکایی باید ماشن های خود را کنار بگذارند و در خاموشی به سر ببرند و غذایشان را خام بخورند.

همین کشورهای عرب حوزه خلیج فارس که برخی از آنها برای ایران شاخ و شانه هم می کشند اگر ایران به آنها آب صادر نکند تشنه می مانند، بماند کالای دیگر.